ගෙදර දෙයියෝ (-කතා පිංච-එල්.සී.ජයසිංහ-)

ඉස්සර එක ගමයෙක් හිටියා. ඔය ගමයා කසාද බඳින දවසෙ ගමේ ඉස්කෝලෙ ප්රිෙන්සිපල් මහත්තයා මඟුල් මේසෙදී මනමාලයට අවවාද කරන ගමන් කිව්ව ගෙදර සාමය පවත්තගන්න නං පුර්ෂයා තමාගෙ භාර්යාව අදහන්න ඕනෙ කියල.. “අදහන්න” කියන එකෙන් ඉස්කෝලෙ මහත්තය අදහස් කලේ “විශ්වාස කරන්න” ඕනෙ කියන එකයි.. ඒත් ගමයා ඒක වරදවා තේරුම් අරං එදා ඉඳල ගම මහගෙට වැඳුම් පිදුම් කර කර දෙයියන් අදහන්නා වගේ අදහුවා..


ඉතිං ගමයගෙන් වැඳුම් පිදුම් ලබ ලබා ගම මහගෙ දිව්යේ කුමාරියක් වගේ ඉන්නකොට දවසක් ගෙදරට ආ දැනුම් තේරුම් ඇති වැඩිහිටියෙක් ගමරාළට තමන් කරන මස්ත බාල්දු වැඩේ ගැන තේරුම් කරල දීල, පහුවදාම ගමයට වැදුම් පිදුම් කරන්න දේව රූපයක් ගෙනත් දුන්නා.. එදා ඉඳල ගෑනිගෙන් බලු බැනුම් අහ අහා ගමයා දේව රූපෙට වන්දනාමාන පුද සත්කාර කර කර ඉන්නකොට දවසක් දේව රූපෙට තියන පානෙ නිවිච්ච පාන් තිර කන්න ආපු මීයෙක් දෙයියන්ගෙ ඉහට උඩින් පනින්න ගිහිං දෙයියො පෙරළිලා බිම වැටිලා කුඩු පට්ටම් වෙලා චුත වුණා..


ගමයා මේක දැකල “දෙයියව බිම පෙරලන්න තරම් හයිය තියෙන මීයා තමයි නියම දෙයියා” කියල මීයව අල්ලගෙන කූඩුවක දාගෙන කෑම බීම දිදී ඌට පුද පූජා පැවැත්තුවා.. මීයත් මේව කාල බීල නිකං පුස් ඌරා වගේ ලොකු වුනා.. මී දෙයියන්ව දැකපු දා ඉඳං ඌට කෙළ හළ හළා හිටපු ගෙදර බැළලි දවසක් ගමයා පූජාව තියන්න කූඩුව අරිනවත් එක්කම ඇතුලට පැනල මී දෙයියන්ව අල්ලගෙන කෑවා.. එදා ඉඳල ගමයා බැළලිව අදහන්න පටන් ගත්තා..


බිළාල දේව මෑණියන්ට කිරි, මස් මාළු ආදී බිලියම් දිදී ගමයා කරන දේව තේවාවෙන් පස්සෙ ගෙදර හිටිය බල්ලට ගමයගෙන් කලින් තිබුණ සැලකිලි කිසි දෙයක් නැති වුනා. බළල් දේවතාවිට මස් මාළු පිළිගන්වන වෙලාවක බල්ල හෙම ඒ කිට්ටුවට ගියොත් “දුප්..! මගෝඩියා..” කියල ගමය ඌට පයින් ගහල පන්න ගන්න‍ව. මේකෙන් බැළලි ගැන වෛරයක් බැඳගත්ත බල්ලා “හොඳයි පූසා.., හිටපිය මටත් වාරයක් එනකං” කියල පුපුර පුපුරා හිටියා.


ඔහොම ඉන්නකොට අර “Every dog will have its day” කියන ඉංගිරීසි කියමනේ හැටියට බල්ලගෙ වාරෙත් ආවා.. දවසක් බැළලි දිව්යී භෝජනේ වලඳලා ගෙයි එලිපත්ත උඩට වෙලා අව්ව තැප තැප ෂපාන් එකේ ඉන්නව දැකල බල්ල පිළිකන්නෙ ඉඳල කුරුමානං අල්ලල ඇවිත් පැන්න ගමන් බැළලිගෙ බොටුව දෙකට කඩා දැම්ම. ගමයා මේක දැකපු හැටියෙ “යකෝ.. මූ නේ නියම දෙයියා..” කියල එදා ඉඳලා බල්ලට දෙයියන්ට වගේ පුද පූජා පවත්වන්න වුණා..


අනික් අය වගේ නෙවෙයි, බල්ලව දෙයියො කරගෙන ගමයා කරන බහුබූතෙ දැක්කට පස්සෙ ගම මායියට ඉරිසියාවෙ ඉහිලුම් නැතුව ගියා.. කලින් වෙච්ච දේවල් ඔක්කොම දැකපු ගම මහගෙ දැනගත්ත බල්ලට වැඩක් දීපු දාට තමාට නැවතත් දේවත්වය ලබා ගන්න පුළුවන් බව.. ඉතින් මේකට හොඳ වෙලාවක් බල බලා ඉන්න කොට, ගමයගෙන් අර තරම් පුද පූජා ලැබෙද්දීත් බල්ලගෙ බලු ගතිය අත් අරින්න බැරි හින්ද, දවසක් බල්ලා බත් වළඳට ඔළුව ඔබල හොරා කන්න හැදුවා. ගම මහගෙත් හොඳට මාන බලලා බල්ලගෙ ඔලුවටම ඉලක්කෙ අල්ලලා, දොර පොල්ලෙන් එක පාරයි දුන්නෙ සුනඛ දේවතාවා එතනම උඩු කුරුන්දං වෙලා ස්වර්ගස්ත වුණා..


ගමයත් මේ සිද්ධිය බලාගෙන ඉන්නව ගම මහගෙ දැකල හරිම සන්තෝස වුණා. දැන් ඉතිං ආයෙත් වාරයක් ගමයගෙන් වැඳුම් පිදුම් ලබන්න ලැබෙනව නේද කියල කුස්සියෙන් එළියට බැහැල බැලුවහම ගමයා ගෙයින් පිටවෙලා වත්තෙ කඩුල්ලෙන් පැනල කඩ මංඩිය දිහාට යනව පෙනුණා. තමාට පූජා කරන්න කලමනා හරි හම්බ කරගෙන එන්න තමා එයා ගියේ කියල ගම මහගෙ ගමයා ආපහු එනකල් පිල උඩට වෙලා ඉන්න කොට ගමයා වැඳුම් පිදුම් කරන්න කියලා තවත් බල්ලෙක් කොහෙන්දෝ හොයන් ආවා...


ආදර්ශය-දෙවරක් බිරිඳ අදහන මිනිහෙක් නැත..

වැදි රජ පලා ගිය වගයි(-එල්.සී.ජයසිංහ-කතා පිංච-)

ප්‍රොපසර් දිසාපාමොක් ඉස්සර තක්සලා කැම්පස් එකේ වයිස් චාන්සලර් වෙලා ඉන්න කාලෙ මනමේ කියල රජ බඩුවක් ආට්ස් පැකල්ටි එකට එන්ටර් උනා.. මනමේ කියන්නෙ හොඳ ඕල් රවුන්ඩර් බඩුවක්..
පොර ගිය ගිය තැන අල්ලන්නෙ ලොකු ලොකු අතුම හින්ද කැම්පස් එකට එන්ටර් වෙලා වැඩි කලක් යන්න මත්තෙන් වයිස් චාන්සලර්ගෙම දුව දැල දාල සෙට් කර ගත්තා..
අන්තිමට මෑන් පස්ට් ක්ලාස් ඔනස් ඩිග්රියක් ගහල, කැම්පස් එකෙන් පිටවෙන්න කලින් මිස් දිසාපාමොක්ව මිසිස් මනමේ කර ගත්තා.. පස්සෙ දෙන්නම ප්‍රොපෙසර් දිසාපාමොක් ගෙන් අවසර අරං මනමේගේ හෝම් කමින් එකට ඉස්සෙල්ල හනිමූන් යන්න පිටත් වුනා...
දෙන්න පාර අයිනෙ ගලක් උඩ වාඩියක් කාරිය දාල ලව් පාට් දදා ගිමන් නිවන්න පටන් ගත්තා.. කොයික වෙතත් සූදානම් ශරීරෙ කියල මිස්ට මනමේ කඩුව හෙම අතට අරගෙනයි හිටියෙ.. ඔය අතරෙ මිසිස් මනමේ මිස්ට මනමේගෙ උකුල උඩින් ඔලුව තියාගෙන මෑන්ගෙ මූණ අතගගා ඇහුවා “අනේ ඩාලිං, මට නං හරි බයයි.. ඔයාට බය හිතෙන්නෙ නැද්ද” කියලා.. ඒ සැරේ “පිස්සුද මගේ රන් කඳ ළඟ හින්ද මම දැන් මුලු ලෝකෙටම බය නෑ.. කොහේ ගියත් මමත් රන් කඳ නැතුව යන්නෑ..” කියල මිස්ට මනමේ කිව්වා..
ඔය වෙලාවෙම ඒ වනාන්තරේ හිටිය වැදි රජෙක් මේ දෙන්න පලෝ එක දාගෙන ඇවිත් ගහකට මුවාවෙලා දෙන්නගෙ කථාවට ඇන්ටනාව දාගෙන හිටියා..ඉඳලා එකපාරටම එලියට ඇවිත් බැලුව විතරයි, මිස්ට මනමේ කඩුව කාරිය අල්ලගෙන ඇහුව “මොකද හලෝ... මොකාටද මේ එන්න හදන්නෙ” කියලා.. ඒ සැරේ “ නිකං ජාති ඕනෙ නෑ මල්ලී.. අපි හොඳට හොඳයි.. ඒ හින්ද උඹේ ඔය රංකඳ මට දෙනව නං උඹට යන්ඩ ඉඩදෙන්නං.. නැත්නං ඉතිං බඩු පැකට් තමයි..” කියල වැදි රජ්ජුරුවො මිසිස් මනමේ දිහා නිකං සර්ච් ලයිට් එකක් ගැහුව වගේ ඉලෙක්ට්රිික් බැල්මක් දැම්මා.. ඒ බැල්මෙ කරන්ට් එක වැදිල මිසිස් මනමේ නිකං නිල් වෙලා ගියා..
ඒ සැරේ මනමේට මාරය නැගල වැදි රජ්ජුරුවන්ට පයිට් එකට චැලෙන්ජ් කරල බැලුව. වැදි කින්ග් වරෙන් එහෙනං කියල ම‍නමේ එක්ක පොරට වැටිල පොල් අඩි පාරවල් දෙන්න පටන් ගත්ත.. මනමේ කරාටේ කාරයා හින්ද ඒ පාරවල් ඔක්කොම වලක්වලා ෂොට් දෙකෙන් වැදි කින්ග් නොකවුට් කලා.. වැදි කින්ග් බිම දාගෙන දෑතින්ම පොලොවට තද කරගෙන මිසිස් මනමේට කිව්ව “ඩාලිං මගේ මේ කඩුව අරං දෙන්න මූට හොඳ පාඩමක් උගන්නන්න” කියල..
ඒ වෙනකොට මිසිස් මනමේට වැදි රජා ගැන හෙණට ලව් හිතිල, ඒ හින්ද ගෑනි කඩුව ගත්තු ගමන්ම ඒක බැරිවෙලා වගේ වැදි රජාගෙ අතට දුන්නා.. ඒක අහුවුන හැටියෙ වැදි රජා ඇඟ උඩ නැඟල හිටිය මිස්ට මනමේවත් පෙරළ‍ගෙන පණ එපා කියල ඒකත් අරං කැලේ කඩාගෙන දුවන්න පටං ගත්ත, වැදි රජ්ජුරුවො හිතල තියෙන්නෙ අර කපල් එක ගල උඩ වාඩිය දාගෙන ඉන්න ගමන් රන් කඳ කියල කිව්වෙ කඩුවටය කියලා.. (සෙල්ලං නෑනෙ රත්තරං කඩුවක් කියන්නෙ..) මෑන්ට ඕනැ කරල තිබුනෙත් ඒක.. ඒක නැතිවුන හැටියෙ මිස්ට මනමේටත් මිසිස්ව එපාවෙලා කැලේදිම දික්කසාද කරල වෙන පැත්තක් බලාගෙන මාරු වුනා....

ආදර්ශය-ගෝරි වලදී ගෑනුන්ගෙන් හෙල්ප් බලාපොරොත්තු වීම භයානකය..